ทำไม..โรคนี้ถึงเลือกผมนะ

“บางครั้ง...รู้สึกเหมือนว่าร่างกายของผมมันไม่ใช่ของผมยังไงก็ไม่รู้ผมจะเป็นยังไงต่อไปนะ....”


"และกว่าจะถึงวันที่ผมสามารถยิ้มรับได้ ก็เสีย “น้ำตาไปไม่น้อย ..."


“ทำไม..โรคนี้ถึงเลือกผมนะ...ผมรับไม่ได้หรอก กับคำว่า *โชคชะตา* ...”


"ไม่ว่าจะร้องไห้แค่ไหน มันก็ไม่สามารถหนีไปจากโรคนี้ได้
ไม่ว่าอยากจะย้อนอดีตแค่ไหน ก็ไม่สามารถเอาเวลานั้นกลับคืนมาได้
เพราะฉะนั้น ผมจึงคิดว่าจะต้องรักตัวเองในแบบที่เป็นตอนนี้ให้ได้"


เมื่อเกิดปัญหาขึ้นมาในชีวิต จะมีคำถามเกิดขึ้นเสมอว่าทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแต่ถ้ามองในอีกมุมหนึ่งอาจเป็นเพราะว่าเราเข้มแข็งกระมังปัญหานี้จึงเลือกเรา เพราะฉะนั้นเราต้องผ่านมันไปให้ได้ ถ้าเรามองปัญหาเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านเข้ามาเติมความเข้มแข็งให้ เราก็จะทำใจยอมรับได้


"อย่าเสียดายน้ำตาไม่ว่าจะกี่ลิตรก็ตาม...ถ้าจะต้องเสียมันไป เพื่อแลกกับความเข้มแข็งและความเข้าใจในชีวิต"
"อย่าเสียดายน้ำตาไม่ว่าจะกี่ลิตรก็ตาม...ถ้าจะต้องเสียมันไป เพื่อแลกกับรอยยิ้มและกำลังใจ"
"อย่าเสียใจ ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว"


“ฉันจะไม่พูดว่า ฉันจะยอมรับในความเป็นตัวเองและใช้ชีวิตต่อไป”


“หยุดก้าวเดิน แล้วใช้ชีวิตต่อไป...
ถึงแม้ว่าวันนึงจะไม่เหลืออะไร
ความฝันที่ต้องตัดใจไป ก็มอบให้ใครสักคนต่อก็ได้นี่นา...
คนเราน่ะ..อย่ายึดติดกับชีวิตที่ผิดพลั้งในอดีต
แค่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ”