ใจสะทกอกสะท้านร้าวรานนัก
เมื่อความรักเลือนลางแทบจางหาย
คนที่เคยพร่ำพรอดกอดเกี่ยวกาย
วันนี้คล้ายหลบหน้าลืมมาเจอ
วันเลยเลื่อนเดือนผ่านพาลขมขื่น
มิอาจฝืนน้ำจากใจที่ไหลเอ่อ
โหมทะลักท่วมตาจนพร่าเบลอ
เพราะรอเก้อซ้ำซ้ำแสนลำเค็ญ
หยาดน้ำตารินรดกี่หยดแล้ว
หมดวี่แววคนของใจมาให้เห็น
ก่อนได้พบเช้าสายจนบ่ายเย็น
ตอนนี้เป็นเช่นไรจึงไม่มา
คงเป็นลางเตือนไว้รักใกล้ล่ม
เคยร่วมบ่มไม่ทันไรก็ไร้ค่า
น้ำที่ล้นปริ่มนองทั้งสองตา
สื่อวาจาแทนคำ .. ช้ำเหลือเกิน
ผมแต่งไว้ที่ กวีคลับคับ http://www.kaweeclub.com/4/t4836/
เจ็บจนน้ำตาไหล
อยากทรุดตัวร้องไห้อยู่ตรงนั้น
เมื่อคนรักไม่เคยมาสนใจกัน
เหมือนไม่มีฉันอยู่ที่ใจ
ไม่รัก... ก็บอกได้ไหม
ที่ฉันโทรไปเธอไม่ยอมรับสาย
เธอมีใครคนนั้นยืนอยู่ข้าง-ข้างกาย
ทิ้งให้ฉันหัวใจสลาย ... ที่เดิม
ผ่านวันคืนฝืนจริงยิ่งถลำ
แทบทุกคำรอคนมาค้นหา
ทั้งเปิดเผยเอ่ยคำพร้อมน้ำตา
เพราะเธอมากับอีกคนเธอสนใจ
คำว่ารักกลับสลายกลายเป็นช้ำ
คอยตอกย้ำคำนี้ที่ยิ่งใหญ่
เธอใกล้ชิดประจำไปทำไม
แล้วเปลี่ยนไปเป็นอื่นอย่างฝืนทำ
เพราะรักเองคิดเองเร่งให้เจ็บ
ควรจะเก็บใจไว้ไม่ถลำ
ล้มทั้งยืนเจ็บล้วนควรหลาบจำ
อย่าผิดซ้ำยิ่งรักมักเจ็บตาย
หยาดน้ำตาหลากรอนสอนให้รู้
อย่าคิดตู่เข้าข้างทางทั้งหลาย
เพราะหากรักผิดหวังพังทลาย
เจ็บจนตายยังไร้คนมาสนใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น